The Spirit of the Samurai – İnceleme
Oyunları çıktığı hafta incelemek malum bugünün normu. The Spirit of the Samurai için de birebir şeyi yapacaktık lakin inceleme kodu elimize geç ulaştığı için bu mümkün olmadı. Bir bakıma da sevindim bu türlü olduğuna. Zira mevcut yorumlar pek iç açıcı değildi ve ortadan geçen bu müddette gelen güncellemeler ile daha rafine bir oyun oynamak daha sağlıklı bir inceleme demekti. Güncellemeler devam da edecekmiş ancak şu haliyle The Spirit of the Samurai cümbüşten çok ıstırap sunuyor bize.
The Spirit of the Samurai’un alametifarikası olan stop-motion animasyonlar bu ıstırabın en büyük hatalısı. Ana karakter Takechi ve düşmanlar, devamlı hareketin olduğu bir aksiyon oyununda güya daima takılıyormuş üzere bir his veriyor. Bu tercih o denli ayaklarına sıkan bir hareket olmuş ki, bitirici hareketlerden tutun platformlara tutunmaya kadar her şey eğreti duruyor animasyon manasında. Çok keskin geçişler, karakterin ne yapacağını anlayamamanız, tuşlara belli/belirsiz reaksiyonlar falan gerçekten çok zorlandım ben The Spirit of the Samurai’yi oynarken. Ha çalıştığında hoş çalışıyor, parlayan anlar var lakin tüm tecrübesi önemli ölçüde baltalıyor.
Bu “ayağa sıkan tercihler” yalnızca stop-motion karakter animasyonlarından ibaret değil maalesef. Yakın dövüş de üzücü anlara sebebiyet veriyor. Karakterimizin özelleştirilebilir combo seti en süratli haliyle bile düşmanlara nazaran yavaş kalıyor. Yani o combo gerçekleşirken size çoktan vuruyorlar ve yalnızca 3 darbe aldığınızda ölüyorsunuz. O kadar acımasız bir tasarım var ki mecburen kılıcınızı kaldırıp savunma modunda bekliyorsunuz. Sonra parry ya da dash ile açık bulup taarruz yapıyorsunuz. Ancak dediğim üzere onda da çok uzun vaktiniz yok. Sonra birebir şeyler bir daha gerçekleşiyor.
Oyun sizi samuray metodu dövüşmeye itmeye çalışıyor lakin o vakit ne diye bu hareket setleri var diye soruyorsunuz. Niyetler aşikâr ki hoş ancak niyetlerdeki üzere çalışmıyor maalesef. Aslında bu durum tüm oyun için söylenebilir. Gerçekten bir sürü uğraş olduğunu görüyorsunuz. Düzgün orta sahneler, karakterlerin seslendirmeye sahip olması, farklı oynanabilir karakterler falan katiyetle bu oyunun ses getirmesi istenmiş. Fakat bunları görüp en temel dinamiklerdeki problemleri görünce de şaşırdım açıkçası, hem de birkaç defa. Mesela platform kısımları. Yer yer olan bu kısımlar o kadar keskin olmanızı istiyor ki en ufak yanlışta küt ölüyorsunuz. Bilhassa Takechi’nin kedi dostu Chisai ile oynadığımız kısımlar hudut hastası olmaya sebep.
Bir öbür örnek de yakın dövüşlerdeki hitbox’ın meçhullüğü. Düşmanın duruşu, görüşü ile vurabildiği alan hiç örtüşmeyebiliyor. Tekrar o kadar keskin bir çizgi var ki güya 5 piksel solda olsam bana vurmayacak, 1 ve 0 formunda yazmışlar üzere bir his yaşıyorsunuz. Ve hiç adil hissettirmiyor. Asıl büyük sorun bu. “Ben ne yaparsam ölmem” diye düşünmekten çok “Oyun benden hangi kombinasyonu istiyor ki ölmeyeyim” diye düşünmeye başlıyorsunuz, ve böylelikle oyun cümbüşten işe dönüşüyor. Aslında düşman çeşitliliği az ve boss savaşları zevkli değil, geriye Japon mitolojisi ve sinematik tecrübe kalıyor elde.
Ama o kısımlarda The Spirit of the Samurai’in elle tutulur bir tarafı var. Sinematik sunum, hem orta sahnelerde hem de oyun boyunca gördüğünüz bir şey. Etraf tasarımı ve bilhassa mitolojik karakterlerin dizaynları çok başarılı. Bu oyun metroidvania olsaydı o karakterlerin yan vazifelerini yapmak isterdim açıkçası. Mitolojinin de sayesinde ilgi alımlı bir tarafı var. Lakin bu lineer ve yalnızca Takechi’nin öyküsünü anlatan bir oyun olduğu için temayı derinlemesine göremiyoruz.
Takechi ve Chisai’nin haricinde bir de Kodama ile oynuyorsunuz. Aslında o bir nevi küçük Takechi lakin düzey atlama, ok atma üzere özellikleri yok. Biraz daha düz bir oynanışı var. Düzey atlama demişken, oyunda düşmanları öldürdükçe artan deneyimizin bize kazandırdığı düzeyler ile 4 farklı özelliğimizi güçlendirmemiz mümkün. Rastgele bir halde dallanmayan, dümdüz bir karakter güçlendirme kısmı var yani. Düzey atladıkça beraberinde de yeni vuruş hareketleri geliyor. Bunları da istediğiniz üzere ekleyip çıkarabiliyorsunuz.
Oyunun orta sahneleri, birçok indie oyunun tersine ekran imgelerini birleştirmekten ibaret değil. Pre-rendered, patlamalı çatlamalı şeyler var burada ve geliştirici takım Digital Mind Games yeni orta sahnelerin de ekleneceğini söylüyor. Seslendirmeler de çok başarılı, zati çok fazla diyalog olduğu da söylenemez.
Yeni orta sahnelerle bir arada yeni düşman tipi, yeni bitirici animasyonlar vs. de yoldaymış. Açıkçası, lineer, 5-6 saatte biten ve muhtemelen çok az kişinin hatırladığı bir oyun için bu emek hem şaşırtan hem de finansal manada merak uyandırıcı. Lakin Digital Mind Games grubunun öğrenmeye ve daha güzelini yapmaya istekli olduğu aşikar. Muhakkak takdir edilesi lakin bu maalesef The Spirit of the Samurai’yi önereceğim manasına gelmiyor. Bilhassa yakın dövüş ve karakter denetimlerindeki acımasızlık, oyunun olumlu kısımlarını ziyadesiyle gölgeliyor.
