İlk Bakış: South of Midnight Oynadık!

Oyun dünyasında geçirdiğiniz vakit arttıkça, sizi şaşırtabilecek ve heyecanlandırabilecek oyun sayısı da azalıyor haliyle. Assassin’s Creed yeni oyun çıkarıyormuş, aa ne hoş Doom geliyormuş, yeni Civilization bir sürü şeyi değiştirmiş falan ama… Hepsi evvelkinin laciverti üzere hissettiriyor güya bir noktadan sonra. İşte bu sebeple South of Midnight’ı birinci gördüğümde yaşadığım tatlı heyecan lacivert değildi. 🙂

Geliştiricimiz Compulsion Games, portföylerinde gördüğümüz We Happy Few ve Contrast üzere oyunlardan da anlayabileceğimiz üzere sanat dizaynıyla ve yaratıcılığıyla öne çıkan bir grup. Bugüne kadar yaratıcılık düzeylerini yeteri kadar gösterdiklerini düşünüyorsanız sıkı durun, South of Midnight çıtayı apayrı bir yere çekecek üzere duruyor.

Öncelikle bizim denediğimiz ön izleme versiyonunun sırf oyunun üçüncü kısmını içerdiğini, münasebetiyle öykü anlatımı ve senaryo kalitesi bakımından elimizde kısıtlı data olduğunu belirterek başlayalım. Güney ABD’de konumlanan Prospero isimli “Redneck” cenneti kasabımız bir kasırga sebebiyle altüst oluyor. Ana karakterimiz Hazel’ın annesi de kasırga sırasında konutlarıyla birlikte ortadan kayboluyor ve Hazel ile birlikte annemizin peşinde tuhaf bir seyahate çıkıyoruz. Hazel bu seyahatte kadim ve büyülü bir varlık olan Weaver’lardan (sanırım dokumacı olarak çevrilecek) biri olduğunu öğreniyor. Yeteneklerini denetim etmeye çalışıyor ve ABD’nin güney cephesinin tuhaf kültürü ve gotik havası bu seyahatte bize eşlik ediyor. Üzücü durmuyor değil mi?

Ön izleme sürümü öyküye ortadan zıpladığı için bu kıssanın sadece “yetenekleri keşfetme” noktasına tanıklık edebildim, o sebeple net kıymetlendirme yapmak şimdilik pek mümkün değil. Lakin bu süreçte bile olağanüstü bir yan kıssanın ana kıssaya eşlik ettiğini ve Witcher’vari bir biçimde yan öykü etkileyiciliğiyle sonlandığını söyleyebilirim.

Gelelim oyunun ışığının hakikaten parladığı noktalara… Yahu bu nasıl bir sanat dizaynıdır? Oyun genel itibariyle stop-motion olarak tasarlanmış, yani tüm oyunda stop-motion bir sinema izliyormuşçasına efekt ve kurgu mevcut. Bu oyunun tasarım lisanını sahiden güçlendiriyor ancak gördüğüm kadarıyla bazen yorabiliyor da. Benim üzere garibanlar “FPS mi düşüyor yoksa stop-motion şeysileri mi oluyor” ikileminde kalabilir, dikkat edin. 🙂 Sanıyorum oyun çıkınca bu efektleri kapatma seçeneği de olacak, negatif bir durum yok yani ortada.

Peki orta sahneler? İşte orada gösteri başlıyor, zira stop-motion dizaynın gerçek gücünü ve etkileyiciliğini görebiliyoruz. Şayet tüm oyun gördüğüm kıvamda olursa, orta sahneleri izlemeye doyamayacağız nitekim. Bu üslup oyunlar ilginizi çeksin yahut çekmesin, kesinlikle şimdiye kadar yayımlanan görüntülere göz atmalısınız.

Oynanış kısmında ise gördüğüm kadarıyla olumlu ve olumsuz noktalar var. Hazel’ın bu Weaver muhabbetleri oynanışa çok akıcı etmenler getiriyor. Sadece tek bir kısım oynamış olsam da Hazel’ın kazandığı yeteneklerin oynanışı ne kadar çeşitlendirebileceğini görebildim. Her kısım üstüne koya koya gidecekse, farklı ve birçok kombinasyona açık bir oynanış olacak demektir.

Hazel’ın yetenekleri, oyunun çabucak hemen her yerinde oynanışı etkileyecek üzere duruyor. Gördüğüm kadarıyla çokça platform ögesi var ve onları aşmak için bu yetenekleri kullanmak zorunda olduğumuz üzere; savaşlarda da yeteneklerimizi göstermek zorundayız. Platform ögeleri üzücü eğlenceli duruyor, hatta yer yer Prince of Persia tadı bile veriyor. Ancak dövüş kısımları…

İşte oyuna dair en büyük kaygıma gelmiş bulunmaktayız: dövüş sekansları. Tekrar altını çiziyorum, ön izleme sürümü sonrasında birçok şey değişebilir. Ben de hepi topu bir kısım oynadım sonuçta, yani tam yargıya varmak katiyetle hakikat değil. Fakat tekrar de oyunun aksiyon kısımları birazcık huzursuz etti beni. Dövüşlerimiz Hazel’ın yetenekleriyle farklı kombinasyonlar kurabileceğimiz, yeniden bol bol atlamalı zıplamalı ve uçmalı halde tasarlanmış. Ancak bu sekanslar o kadar birbirine benziyor ki… Gördüğüm kadarıyla “platform kısımlarını geç – hafif izole bölgeye gir – oradaki çıkış kapansın – misal minvaldeki yaratıkları benzeri minvaldeki yeteneklerle kes – çıkış açılsın” biçiminde. Tabi bunu görünce, “Bu Devil May Cry’da da kullanılan formül ve onda çok de düzgün tutuyor, bık bık konuşma Kıvanç” diyebilirsiniz, en doğal hakkınız. Lakin ben de size bunun Devil May Cry’da tutma sebebinin MÜKEMMEL dövüş sistemi ve ŞAHANE kombolar olduğunu söyleyebilirim. Bu durumda siz de bana “ee, South of Midnight’ta vaziyet nasıl?” diye sorarsınız. Ben de size, demoda dövüş sisteminin “İYİ” ve komboların da “İYİ” olduğunu söylerim. Siz de bana bakıp yavaşça baş sallar ve yanıt vermezsiniz. Ve sanırım birbirimizi anlarız… Yani oyuna dair gözüme çarpan tek eksi bu, bu da biraz kaygı verici bir eksi. Lakin bakalım, oyunun geneline baktığımızda bu türlü bir şeyin olmadığını, dövüşlerin ve dövüş mekaniklerinin gitgide açıldığını görmemiz de az bir mümkünlük değil.

Veee gelelim benim bu oyunu hakikaten bekleme sebebime… Arkadaş bu Amerika’nın güneyinin başka bir cazibesi var ya. Nedendir, nedir bilemiyorum ancak bana o denli geliyor valla. Southern Gothic muhabbeti, bilhassa müzikte kendini acayip gösteriyor. Umarım yanılmam lakin South of Midnight’ın müziklerini çooook uzun bir mühlet dinleyeceğiz üzere duruyor. Red Dead Redemption müziklerini alın, biraz modernize edin, daha karanlık ancak daha folk bir hale getirin. Bam! Bu şekle dark country, dark blues ya da swamp blues diyenler de var, o biçimde bakarsanız aslında az çok nasıl bir müzik üslubunun benimsendiğini görebilirsiniz. Müzikleri o kadar şahane ki, oyunu falan salıp yalnızca müzikleri dinleyesiniz bile geliyor bazen. Tam sürümde nasıl hoşluklar olacak kestirim bile edemiyorum.

Bu bahsettiğim southern gothic teması, oyunun genel rengi aslında. Karakter dizaynları, aksanlar, etraf, sesler, müzikler… Oyunun büyülü dünyasında bile bu etkiyi görebiliyoruz. Ve genel olarak South of Midnight’ın bu üslubunun oyuna çok yakıştığını ve oyunu epeyce özgün kıldığını söyleyebilirim.

Özetle: South of Midnight’a ait gördüğüm çabucak hemen her şey beni heyecanlandırmayı başardı. Oyunun inanılmaz müzikleri ve sanat tasarımı, akıcı platform sekansları ve yeterli bir potansiyel barındıran öyküsü, muhakkak ki eşsiz bir deneyim sunacak. Şu üstte anlattığım aksiyon hususları da çözülmüşse süper bir oyun bizi bekliyor demek. Çözülmediyse yahut tam olarak anlattığım üzereyse de merak etmeyin, South of Midnight yeniden de çok farklı bir şey olacak.