Dynasty Warriors: Origins – İnceleme

Şu hayatta en sevdiğim olaylardan birisi de eskimiş ve artık kendini tekrar etmekten sağı solu aşınmış bir serinin toparlanıp ecnebilerin tabiriyle “return to form” ihtilalini yaşaması. Ve evet, ihtilal sözcüğünü burada öylesine de kullanmıyorum zira serinin geçmişini hatırlayanlar ve son periyottaki sürünme evrelerini bilenler için Dynasty Warriors Origins için harbiden bir devrim! Ve “kansız ihtilal olmaz” misali bu dirilişini o denli bir ceset yığınıyla süslüyor ki kendi 62 saatlik oyunumda toplamda 200,000’den fazla adamı harcadığımı belirtmek isterim. Ki bitişte açılan yeniliklerle bu sayının katlanarak artacağı da aşikâr. Ancak gelin biz bir başa dönelim, malum oyunun isminde “Kökenler” diyor. Biz kimiz, neden buradayız onu bir anlayalım.

Ortalık yangın yeri

Hanedanlıklar devri Çin. Bir imparator var lakin güçten düşmüş, iradesi valileri ve bürokratları tarafından yenip bitirilmekte ufak ufak. İşte bu kemirgenler çağında kaplan üzere güçlü önderler (Liu Bei, Cao Cao ve Sun Jian) öteki güçlü savaşçıları bir ortaya getirerek ordular kuruyorlar ve Çin’in bir sonraki hükümranı olmak ismine efsanevi savaşlar veriyorlar. Klasik Romance of the Three Kingdoms’ın özü bu. Daha evvelki 9 Dynasty Warriors oyununda bu kıssa çeşitli bakış açılarından bitmek tükenmez bilmez bir iştahla anlatılmıştı, bu sefer yangının başlangıç noktası olan Sarı Eşarplılar İsyanından alarak temel Üç Krallığın oluşumuna kadar olan süreci işliyor Omega Force.

Serinin evvelki oyunlarının tersine bu sefer ismini bizim verdiğimiz lakin görünüşünü değiştiremediğimiz sessiz bir protagonisti merkeze koymayı seçmişler. Bu dostumuz hafızasını da yitirmiş ve haliyle güzelce boş bir kabuk üzere oyuna başlarken, öbür karakterlerle olan etkileşimleri ve kendi art plan öyküsü sayesinde biraz daha bir adama benzemeye başlıyor lakin vakitle.

Bu herkesin çok beğeneceği bir tercih olmasa da bilhassa yeni oyuncuları oyuna çekmek için bence hakikat bir tercih. Natürel başka karakterler demişken oyunda zibilyon tane karakter var ve Çince isimlerini de hatırlamak bazen güç olabiliyor lakin tam da bu noktada yenilenmiş karakter dizaynları, başarılı seslendirmeler ve bu arkadaşların parladığı anlar baş karışıklıklarını yok ediyor çarçabuk. E kıssanın de görece derli toplu ve çabuk etmeden anlatılması ne olup ne bittiğini takip edebilmeyi kolaylaştırıyor. Bu noktada özgün Japonca seslendirmeler çok güzel ancak savaş esnasında bunların altyazılarını takip etmek güç olabiliyor, İngilizcenin takibi daha kolay ve neyse ki bu sefer çok daha sağlam isimlerle çalışıldığı için gönül rahatlığıyla sesleri İngilizce yapıp keyfinize bakabilirsiniz.

Bu savaş alanı benim!

Peki ne yapıyoruz bu oyunda? Seriyle yahut genel olarak musou cinsiyle içli dışlı olmayanlar için oyunda tek kişi ordulara dalıp dövüyoruz diyorum kısaca. Lakin yani o denli bu türlü dövmüyoruz, ortada yaptığımız bir özel hareketle bazen 200, 300 adamı telef edebiliyoruz o denli diyeyim size. Evvelden daha bir button mash madness diye tabir edebileceğim tekdüze oynanış artık daha taktiksel olmuş. O denli dağ bayır koşup önüne geleni tekmelemek tarihe karışmış. Yenilenen parry ve dodge mekanikleri, kombo yapısı ve silah çeşitliliği oyuncuyu daima düşünmeye zorluyor. Hatta o denli ki bazen düz askerler bile oyuncuyu terletecek atılımlar yapabiliyorlar ve bu zorluk düzeyi seri için tam kıvamında olmuş.

Ordular bu türlü kıyasıya cenk ederken (ki ordular derken gelişen teknolojinin nimeti olarak bu sefer ekranda gerçekten bin küsur adam görmek mümkün) en sevdiğim kısım gerek rakibin generallerinin gerekse bizim müttefiklerimizin çarçabuk ayırt edilebilmesi oldu. En karışık ve ağır anlarda dâhi kimin güç durumda olduğunu, kimin bize karşı güçlü bir direniş gösterdiğini vakti yavaşlatan bir tuş yardımıyla görebiliyoruz ve bu savaşın gidişatına taktiksel bir çeşni ekliyor ki vakitle kendi birliğimizin de oluşması ve onlara verebileceğimiz çeşitli buyruklar gerçekten gidişatı değiştirebiliyor. Örneğin ordunun sağ kanadı güçlü fakat soldan rakip büyük bir kuvvetle süvari atağı yapacak diye bilgi geliyor vazife içinde tamam mı? Ben çabucak atıma atlayıp sola geliyorum ve özel birliğime mızrak savunması yapmaları buyruğunu veriyorum, natürel bu süvariler için güzel olmuyor ve kısa müddette şiş kebaba dönüyorlar. Ancak bu hamleyi yapmasam bu sefer bizim birlikler kanat açıklığından sızan süvarilerin önünde darmaduman olacaklardı (bu taktik Büyük İskender’in Issos Savaşı’nda kullandığı gerçek bir yarma hareketinden esinlenilmiş muhakkak ki). Yahut diğer bir anda rakip piyade dalga dalga üzerimize çullanırken ben bu sefer gerçek bir noktaya süvari akını başlattığımda at nallarının altında ezilen adamların çığlıkları savaş alanını kaplıyor. İşte hem bu dinamik vazife yapısı hem de savaş hissiyatını tabanına kadar verebilmesi oyunun bol bol ve utanmazca tekrarlayan oynanışını her seferinde eğlenceli kılabiliyor.

Yani sonuçta 62 saat boyunca adam kestim evet ancak bu kesişin biçimi ve çerçevesi bilhassa ana vazifelerde daima değiştiğinden (bazen koridor tipi alanlarda süratle kaçarken bazen 20,000 kişilik orduların kapışmasına katılıyoruz) hiç sıkılmadım. Görece sıkıldığım anlar oyunun lezzetli ve pratik diorama biçimi dünya haritasındaki özgür misyonları tekrar tekrar yaptığım vakitlerde oldu ancak yani o da benim dibimi sıyırma dileğimden. Siz pek keyifle biraz ana misyon biraz yan vazife minvalinde ilerleyerek 40-45 saatte de bitirebilirsiniz oyunu pekâlâ. Rakip generaller var demiştim onların içinde de Lu Bu diye bir adam var, onu takip etmeyin abi. Üstünüze geldiğinde kaçın. Esasen ilerde kendisi efsanevi bir boss savaşıyla karşınıza çıkıyor ve ecel terleri döktürüyor. Kimi olağan generallerin de karşılaması sıkıntı atakları bol kalkanlı defansları var, oyun bu tadında zorluğuyla da verdiğiniz emeğin karşılığını gösteriyor son devirdeki zayıf öncüllerine kıyasla.

Can yakan silahlar

Oyundaki 8 çeşit silah (bitirince bir yeni silah daha açılıyor) pek tatminkâr olmakla birlikte bu Çinlilerin (veya Japonların) sopa sevdasını anlamış değilim. Artık olağan zıpkın var, ağır mızrak ya da kargı diyebileceğim silah var, daha bu türlü Shaolin rahibi tarzı kullanılan asa var, bir de daha kalın uçlu mızrak var. Hani rakibi sopalamak lafının gerçekten hakkını veriyor oyun da güya bir iki çeşit daha kılıç ya da egzotik silah olabilirmiş dedim artık. Ancak haklarını yemeyelim artık Omega Force’un adamlar tüm bu silahları itinaya bezene yapıp ayrıştırmışlar birbirinden. Bilhassa çift Chakram diyebileceğim Wheels silahının zamanlamasını tüm o kaosta tutturup dosta inanç, düşmana endişe salmak inanılmaz keyifli yahut Demir yumruklarla güruhlara baş göz dalmak çok eğlenceli.

Zaten level atlama işimiz de bu silahlara olan ustalığımızı yükseltmek bazlı olduğundan silahları dönüşümlü olarak oynamak gerekiyor ve bu da sıkılma oranımızı bayağı bir azaltıyor. Bu alışılmış eski oyunlarda olup da burada epey kısıtlı olarak kullanılabilen farklı karakterlerle oynama konusunun iptalinin de bir münasebeti olmuş. Hani ana senaryoda olmasa bile en azından oyunu bitirince belirli başlı birtakım savaşçıların açılabilmesini isterdim şahsen oyun sonu içeriğinde; şık bir dokunuş olurdu. Modcuların eline sıhhat şimdiden bu bahiste. Lakin yani şunu da belirtmek isterim oyunda o canlı savaş ortamı çok âlâ kurgulanmış, eski oyunlarda 40-50 şahsa tıpkı anda dalmak heyecan yaratırken burada yüzlerce, binlerce adama baştan dalmak inanılmaz bir keyif olmuş, bilhassa büyük ekranlarda ve sağlam ses sistemlerinde oyunun atmosferinin tavan yapacağını iddia edersiniz. Ben oyunu PC’de hatta eksiksiz el PC’sinde (Rog Ally X) oynamama karşın bu kadar coştuysam PS5’te neler olur düşünemiyorum, birinci indirimde oyunu oraya da alıp baştan bitireceğim galiba bu gidişle.

Her savaşın galibi yok mağlubu çoktur

Valla ben şaşırdım arkadaşlar. Omega Force önemli ciddi oturup “Bu seriyi biz nasıl diriltiriz?” üstüne baş yorup, çarçabuk sığlaşabilen bir cinste, bu derece güzel bir oyun ortaya çıkartmış ya, gerçekten bravo! Hani sağında solunda küçük eksiklikleri falan var ancak sağladığı cümbüş katsayısı hiç oraları takmadan oynamaya da müsait. Biraz grind istiyor evet lakin onda da silahları değiştire değiştire oynarsanız çok da üzmez sizi, zira combat zevkli. Esasen oyun yağ üzere akıyor ve o denli büyük bir noksanlığı da yok teknik manada. Adamlar fişek üzere aksiyon oyunu yapmışlar alın oynayın, onu bunu döverek baş dağıtın ve mis üzere uykuya kısmın sonra. Bu bir yatırım tavsiyesiydi, uyan yaşadı!